این پنیر کمیاب آلمانی آلوده به کنه های زنده است !
پنیر کنه یک نوع منحصر به فرد از پنیر بز است که در جعبه های چوبی آلوده به میلیون ها کنه پنیر ریز رسیده و برای طعم بیشتر با این مخلوقات ریز مصرف می شود.
تاریخچه پنیر کنه را می توان به قرون وسطی ردیابی کرد که در مناطق زاکسن-آنهالت و تورینگن آلمان تولید شد، اما سنت پنیر سازی با گذشت زمان از بین رفت و در سال 1970 دستور تهیه پنیر کنه تقریبا برای همیشه از بین رفت. یک زن مسن در روستای وورچویتز تنها فردی در جهان باقی ماند که طرز تهیه این پنیر خاص را می دانست و دانش خود را به معلم علوم محلی هلموت پوشل منتقل کرد. او به نوبه خود با کریستین اشملزر شریک شد و با هم توانستند تولید به اصطلاح “پنیر عنکبوت” را احیا کنند. امروزه وورشویتس تنها جایی در جهان است که هنوز پنیر کنه در آن تولید می شود.
برای تهیه این پنیر خاص، پنیر سازان با چاشنی توپ های کوچک کوارک با زیره نمک و گل سنجد شروع می کنند. سپس آنها را در جعبه های چوبی بزرگ قرار می دهند و آنها را در لایه ای ضخیم از کنه های زنده که میلیون ها عدد از آنها را تشکیل می دهند، می پوشانند و به مدت سه ماه تا یک سال پنیر را نگه می دارند. یک آنزیم در شیره گوارشی که توسط کنه ها دفع می شود باعث می شود پنیر رسیده شود و بوی آمونیاک قوی و نا مطبوع به آن بدهد و همچنین طعمی آجیلی با طعمی مطبوع به آن بدهد. جالب اینجاست که پوست پنیر آلوده به کنه نیز همراه با پنیر مصرف می شود.
پنیر کنه در طول فرآیند رسیدن مرتباً با آرد چاودار تغذیه می شوند، زیرا در غیر این صورت به جای اینکه پوست پنیر را نیش بزنند، کل تکه پنیر را مصرف می کنند. بعد از حدود یک ماه پوست شروع به زرد شدن می کند، بعد از سه ماه قهوه ای می شود.
گفته می شود که پنیر میلبنکاس یا عنکبوت برای هضم غذا بسیار مفید است و برخی می گویند قرار گرفتن در معرض کنه پنیر می تواند واکنش های آلرژیک ناشی از کنه های گرد و غبار را کاهش دهد. با این حال، طبق برخی منابع، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مقادیر زیادی کنه پنیر در واقع می تواند باعث یک واکنش آلرژیک خفیف شود. به علاوه، بسیاری از مردم با خوردن یک تکه پنیر آلوده به عنکبوتیان زنده راحت نیستند.
